Zoals vele van jullie weten, heb ik twee jaar lang modellenwerk gedaan. Omdat ik weet hoeveel vragen ik die tijd kreeg van vriendinnen, maar ook buitenstaanders hierover wil ik meer delen over mijn ervaringen. Het is een geheimzinnige wereld, waarover verschillende meningen zijn. De televisie laat beelden erover zien door programma’s als: hollands next top model, the face of models in Paris.
Toch vind ik dat dit nog niet het beeld is van hoe het écht is. Door middel van deze blog wil ik geen meningen ombuigen of meiden tegenhouden dit werk te gaan doen, maar alleen vertellen wat er met mij is gebeurd in deze tijd en hoe dit mij heeft gemaakt tot wie ik nu ben.
Voordat ik ben begonnen met modellenwerk, sportte ik al veel. Na 8 jaar hockey wilde ik eens theater gaan doen, waardoor ik minder actief aan het sporten was. Toch deed ik deze tijd wel gewoon aan hartlopen of fitness. Qua eten lette ik totaal niet op wat ik at. Meestal was het in de ochtend brood, rond elven een koekje met limonade, om één uur weer brood, rond vieren weer een koekje met wat drinken en in de avond aardappelen met vlees groente en jus. In het weekend at ik vaak chips in de avond en dronk ik af en toe een wijntje. Best een normaal leven toch? Ik zat lekker in me vel en kon eten wat ik wilde en wanneer.
Op een dag ben ik veranderd van leefstijl, omdat ik de kans kreeg om model te worden. Ik wist dat ik eigenlijk net te klein was, maar ik wist ook dat ik iemand ben die niet zomaar opgeeft. De keuze was dan ook makkelijk om dit een kans te geven en eens te kijken of dit mij ook lukte. Van twee keer sporten in de week, naar vijf keer sporten in de week. Van eten wanneer en wat ik wilde, naar gezonde voeding en meer een patroon. Soms stond ik om 6 uur op om voor mijn schooltijd nog een rondje buiten in het donker te lopen terwijl het winter was. Als je mij nu had gezegd dat iemand dit zou doen, had ik je voor gek verklaard.
Toch ging ik door en trok ik me niets aan van meningen van andere. Tuurlijk zag ik resultaat na een maand en kreeg ik daar een kick van, maar ik wilde meer. Het was niet goed genoeg. Als mensen tegen mij zeiden dat ik er zo slank uitzag, dan dacht ik dat ze dat alleen zeiden, omdat ze wisten dat ik er mee bezig was. Allemaal gelul voor mijn gevoel. Mijn relatie ging uit, ik haalde mijn propedeuse maar niet op school en ik was vroeger gepest… allemaal redenen om me extra te willen bewijzen. Dit heb ik zelf onder controle. Als ik extra sport en minder eet, dan moet ik toch iets bereiken wat andere niet kunnen.
Tot ik op een dag weer een meetlintje om mijn heupen heen kreeg en ik hoorde dat ik nog steeds te breed was. Ik keek naar mezelf thuis in de spiegel en zag een meisje dat helemaal uitgeput was. Ik had geen energie meer, wallen onder mijn ogen, een dun lichaam en een natte traan die zachtjes over mijn wangen rolde. Op dat moment besefte ik dat dit leven niet voor mij gemaakt was. Het voelde op dat moment als falen, maar ik wist dat het de beste keuze zou zijn om hier mee te stoppen. Je gezondheid en je gevoel van blijdschap in het leven is zoveel belangrijker als sommige onbereikbare doelen halen.
Na het maken van deze keuze heb ik hulp gezocht om alles van afgelopen jaren een plekje te geven, om meer te genieten van het leven en om mezelf meer te gunnen.
Hoe is het nu?
Het gaat gelukkig al een stuk beter als eerst. Ik gun mezelf vaker een ijsje of een reep chocolade en doe veel leuke dingen met vriendinnen en familie. Toch zal deze fase in mijn leven altijd onderdeel zijn van wie ik nu ben. Wanneer ik een avond wel ‘los’ ben gegaan dan zal ik de volgende dag moeten sporten. Ook een hele dag luieren op de bank gaat er bij mij moeilijk in. Ik vind het lastig om stil te zitten of niks te doen.
